Paradise Island

Een weekendje Paradise Island

Het is alweer een weekje geleden dat ik mn laatste post heb gezet en ondertussen heb ik weer voldoende stof om een nieuwe post te maken. Dus bij deze!

Vorige week zijn we lekker rustig doorgekomen. Nog een paar keer het centrum in geweest om het een en ander in te slaan en ons weekendtripje te boeken! We gingen naar Paradise Island! Paradise Island is een eiland onderin het Brokopondo (stuw) meer van waaruit we enkele tripjes naar andere plaatsen zouden maken. Op het eiland wonen vier mensen: een vrouw van middelbare leeftijd met twee zoons van rond de 25 denk ik en een dochtertje van 2. Deze mensen zorgen hier voor de toeristen die langs komen door alles te onderhouden en te zorgen voor het vervoer (de twee jongens bestuurden bootjes met toeristen en brachten ze naar de bestemmingen die ze wilden).

Ook hebben we afgelopen week nog ons duurste etentje tot nu toe gehad! Bij een restaurant wat er toch wel leuk uit zag schrokken we wel even van de prijzen! Maar ach voor een keertje kon dat wel. En uiteindelijk waren we €7,50 per persoon aan eten en drinken kwijt. Tsja, dat is hier inderdaad echt duur, maar het was het dan ook zeker wel waard!

Donderdagavond ook nog even met Rochella, ons huisgenootje, en een tante van haar naar de Maritraite Mall geweest. Een vrij groot overdekt winkelcentrum (soort van Kronenburg zeg maar, maar dan wel iets kleiner). Gezellig rondgelopen en rondgeneusd en een ijsje gegeten, maar verder niks gekocht. Was wel gezellig.

En toen vrijdagochtend was het dan zover! Ons eerste tripje naar de binnenlanden stond op het punt om te beginnen! Om 8.00 moesten we bij het Krasnapolsky hotel verzamelen om vanuit daar te vertrekken richting Paradise Island. Door het drukke verkeer kwamen we echter een kwartiertje te laat aan, maar ach, dat is geen enkel probleem hier in Suriname. Dus om 8.15 vertrok ons busje met ons, nog 4 andere meiden die mee gingen, de buschauffeur, de touroperator/gids, een persoonlijke kok en een fotograaf. Want er moesten nog foto’s gemaakt worden voor de brochure (Paradise Island is nog een behoorlijk nieuwe bestemming) dus wie weet staan we daar binnenkort ook nog in!

Na een uurtje rijden over een verharde weg werd het nog een kleine twee uur flink hobbelen en door elkaar geschud worden over bauxietwegen. Rond een uur of 11 waren we bij de aanlegplaats voor de boot. Daar werd onze buschauffeur ingeruild voor de bootsman van het eiland en onze tourleider voor de rest van het weekend, Sammy. Nadat alles ingeladen was in het bootje en we zelf ook natte voeten hadden gekregen bij het instappen (je moest eerst een paar meter het water inlopen om in de boot te kunnen komen) konden we vertrekken richting het eiland.

Normaal gesproken was dit nog een uurtje varen, maar de grote motor die normaal op het bootje geplaatst werd was kapot en tijdelijk ingeruild voor een motor met veel lagere capaciteit. Dat betekende dus dat we er nu 2 uur over deden. Het was flink genieten van het uitzicht maar je krijgt wel een houten kont van zitten in zo’n bootje! En er stond ons nog veel meer te wachten voor de rest van het weekend…

Rond 13.00 uiteindelijk aangekomen op het eiland en eerst maar eens even de ‘kamers’ (de kamers werden van elkaar afgescheiden door wat gordijnen en planken tussen de bedden, het was dus eigenlijk een grote open ruimte) ingedeeld en de bikini’s aangetrokken. Erg overtuigd waren we nog niet of we in het meer gingen zwemmen. In het meer zwemmen namelijk piranha’s maar die komen alleen op je af als je een open wond hebt. En aangezien mijn schade van de val van vorige week nog niet helemaal geheeld is… Er komt dan wel geen bloed meer uit maar toch had ik het er niet helemaal op. Bovendien was het meer weinig verkoelend! Het was net zo warm als de lucht erboven!

We zijn dus maar tot onze knieën het meer in gelopen en vervolgens besloten dat we toch liever eerst even het zwembad uit probeerden. Ondanks dat hier gewoon water uit het meer in zat zwommen er in ieder geval geen vissen! En het bleek ook nog een stuk koeler!!! Dus hier heerlijk afgekoeld.

Vervolgens was het tijd voor de lunch. Nou ja, lunch… In Suriname eten veel mensen twee (of zelfs drie) keer per dag warm dus dat gingen wij dat weekend ook doen. De lunch bestond dan ook uit nasi, kippenpootjes, komkommer, tomaat en nog het een en ander aan sausjes. Smullen dus! En afsluiten met een stuk pompelmoes. En dat met de wetenschap dat je ’s avonds nog weer zo’n soort maaltijd te wachten stond… Niemand verwachtte ’s avonds nog honger te hebben maar in de praktijk bleek dat mee te vallen.

Na de lunch moesten we onze spullen bij elkaar zoeken en vertrokken we met het bootje richting een ander eiland voor een flinke boswandeling. Nou ja, boswandeling… Eigenlijk was het meer een boshindernisbaan. Een pad was er natuurlijk niet in dit bos, dus Sammy liep met een groot kapmes voorop om een pad voor ons te maken. Maar natuurlijk konden niet alle bomen en stronken zomaar weggemaaid worden dus was het ook regelmatig overal overheen klauteren of onderdoor sluipen. En het was erg goed opletten waar je je voeten neer zet en of je met je hoofd nergens tegenaan loopt. Maar ondertussen had je ook genoeg tijd om te genieten van de schitterende natuur! Helaas op wat mieren, muggen en vlinders na geen dieren gezien. Al hoorden we vaak wel genoeg…

Na een tocht door het oerwoud van drie uur was het tijd om weer met de boot terug naar het eiland te gaan zodat we voor het donker terug zouden zijn. Daar aangekomen had onze kok al weer flink wat werk verricht en konden we al vrij snel aanschuiven voor de avondmaaltijd. Een heerlijk rundvleesgerecht met rijst en een erwtensalade en dit keer watermeloen als toetje. Weer flink smullen dus! Vervolgens ’s avonds nog wat gelezen en spelletjes gespeeld voordat we moe maar voldaan van deze eerste dag ons bed in konden duiken.

Zaterdag zaten we om 8.00 weer aan het ontbijt wat ook niets te wensen over liet. Broodjes met ham, kaas en eiersalade, koffie, thee, sapjes en watermeloen smaakten weer erg goed en vulden ook prima. We waren dus klaar voor een nieuwe dag met leuke tripjes.

Om 9.45 vertrokken we dan ook weer met de boot richting ons eerste tripje. Een bezoek aan het marrondorpje Duatra. Hier mochten we even rondlopen en kennis maken met de kapitein van het dorp. Dat is de belangrijkste man van het dorp die bij alle beslissingen die genomen worden betrokken moeten worden. Het Saramaccaans wat ze hier spreken konden wij natuurlijk niet verstaan. Dus moest Sammy dit vertalen in het Sranantongo’s wat Rea, onze touroperator, dan weer kon vertalen naar het Nederlands. Tsja, in de binnenlanden spreekt bijna niemand Nederlands dus op deze manier kwamen we er toch uit. Al kregen we wel het gevoel dat we behoorlijk uitgelachen of belachelijk gemaakt werden door al die mannen daar…

Door de kapitein van het dorp werden we ook nog uitgenodigd om toe te kijken bij een begrafenis die iets later zou plaatsvinden. Er was een belangrijk figuur uit het dorp overleden en die werd die middag begraven. Dat gebeurd in zulke dorpjes met veel muziek en dans, maar Sammy raadde ons aan om alleen van een afstand toe te kijken. Als belangrijke mensen in zo’n dorp overlijden worden ze eerst twee tot drie weken opgebaard voordat ze worden begraven. En dat gebeurd natuurlijk niet net als in Nederland met een goed koelsysteem… En zelfs mensen uit het binnenland zoals Sammy begrijpen dus blijkbaar wel dat dat eigenlijk niet zo heel gezond is…

Na het bezoekje aan de binnenlanden vaarden we nog een klein stukje verder richting de sula’s. Sula’s zijn een soort stroomversnellingen en daar gingen we dus heerlijk van genieten. Van tevoren hadden we gehoord dat baden in de sula’s aanvoelde als een soort natuurlijke massage, maar dat leek ons eigenlijk een beetje overdreven. Maar het was werkelijk waar echt genieten! De stroom was alleen wel behoorlijk krachtig zodat je een goed plekje moest zoeken waar je je met je handen of voeten tegen de stenen op de bodem kon vastklemmen zodat je enigszins makkelijk kon blijven zitten. En bovendien moest je ook goed in de gaten houden dat de stroom niet onder je kleding kwam want dan moest je het heel snel vast pakken. Op een slipper na is in onze groep echter niemand wat schokkends verloren.

Na een tijdje heerlijk te zijn bijgekomen in de sula’s was het tijd voor de lunch. Dit werd een picknick en bestond weer uit veel en lekker eten. Voordeel van het warme weer is ook dat deze warme maaltijd, die ’s ochtends voor vertrek al door onze kok bereid was, nog steeds behoorlijk warm was. Na de lunch nog even terug in de sula’s gegaan (we zouden eigenlijk nog een stukje verder varen naar andere sula’s maar het water was te laag waardoor dit niet kon met ons bootje) en daarna snel terug naar het eiland. Sammy merkte namelijk dat er een sterke wind aankwam en hij wou dus op tijd veilig terug zijn. Ondanks dat wij geen idee hadden waar hij het over had (het was stralend weer en er stond geen zuchtje wind!) toch maar snel aan de terugtocht begonnen. En we waren nog geen vijf minuten op het eiland en het begon behoorlijk hard te waaien en een paar druppels te regenen. Tsja, die mensen hebben blijkbaar een natuurlijke gave hiervoor…

Op het eiland nog even lekker bijgekomen van de leuke en inspannende dag voordat we weer aan het avondeten konden beginnen. Er stond een heerlijke barbecue met lekker vlees, een lekkere salade met saus, en hele speciale aardappels en stokbrood op het programma! Weer smullen dus! Daarna nog even een rondje over het eiland gelopen in het donker, waarbij bleek dat er heel veel padden op het eiland zitten! De boomkikker achter ons huisje hadden we al vaak gehoord, maar deze kenden we nog niet. Daarna nog een tijdje gezellig zitten kletsen met uiteraard het een en ander te snaaien erbij voordat we ons bedje weer eens gingen opzoeken.

Zondagochtend mochten we uitslapen! Maar ik zit zo in het ritme van het vroege opstaan dat ik om 6.00 wakker was. Heerlijk genoten van het uitzicht (vanuit bed keken we recht op het meer) en om 6.30 toch maar opgestaan. Aan de andere kant van het eiland nog even genoten van de zonsopkomst en nog wat foto’s van het eiland gemaakt (de papegaaien zaten er dit keer veel fotogenieker bij!) voordat het weer tijd was voor het ontbijt. Na het ontbijt werd het tijd om de tas in te pakken en nog een laatste keer overal van te genieten. Daarna nog even snel een uitgebreide lunch voordat we voor de laatste keer de boot in moesten. Samen met de buren (er was nog een groepje toeristen op het eiland) vertrokken er twee bootjes richting het vaste land. En natuurlijk begaf een van de bootjes het onderweg waardoor er wat vertraging opgelopen werd. Gelukkig kregen Sammy en zn broer hem vrij snel weer aan de praat zodat we verder konden. Ondertussen zagen we het in de verte steeds grijzer worden en af en toe al flitsen… En ja hoor, niet veel later kwamen wij ook in de stromende regen terecht! :-S De poncho’s die ze ons beloofd hadden bleken niet op de boot te zijn dus was iedereen binnen de kortste keren doorweekt. Gelukkig bleef de onweer ons bespaard en kwamen we in ieder geval nog wel veilig aan. Vervolgens nog weer een paar uur hobbelen in de bus, met nog een leuke tussenstop bij de Brokopondo stuwdam om wat foto’tjes te maken, kwamen we weer aan in Paramaribo. Moe, maar zeker met heel veel mooie herinneringen rijker, nog even teruggeblikt op het weekend om vervolgens vroeg te gaan slapen…

Liefs, Karin