Palumeu

Afgelopen weekend was het weer zover. We zijn weer een weekend naar de binnenlanden geweest. Dit keer hebben we het indianendorp Palumeu vier dagen bezocht.

Eerst nog even een kort verslag over de vorige week. Op de stage hebben we weer een nieuwe versie van het verslag ingeleverd en lijkt het erop dat ons praktisch werk klaar is. Dat gaan we vandaag bespreken dus ben benieuwd hoe dat gaat. Ook gaan we vandaag weer een nieuwe versie van het verslag bespreken dus ook dat is weer afwachten. Vanaf nu zullen we het dan verder elke week op dinsdag bespreken. Er wordt nu dus echt vaart achter gezet…

Ook ben ik vorige week nog een keer met Arjan en Merel wezen shoppen in het centrum, een dagje met Arjan wezen shoppen in de Maretraite Mall (een soort overdekt winkelcentrum) en daarna uit eten geweest op Blauwgrond (allemaal Javaanse eetstalletjes) en zijn we nog een middagje lekker wezen zwemmen.

En vrijdag begon dus ons avontuur naar Palumeu! Om 10.15 moesten we ons melden op vliegveld Zorg en Hoop waar we even konden kennis maken met de rest van de groep en nog wat uitleg kregen over onze bestemming. Zo’n drie kwartier later stegen we op. Helaas was het nogal bewolkt dus konden we niet zo heel veel van het land onder ons zien tijdens de vlucht.

Rond 12.15 landden we dan in Palumeu. Na het uitladen van de spullen werd het tijd voor een nieuw kennismakingsrondje met de gids en onze 7 medereizigers. Daarna werden de hutten verdeeld. Na wat overleg kregen Arjan en ik een twee onder een kap en Merel zat in de andere helft. Volgens mij was het volgens de geplande indeling de bedoeling dat ik alleen sliep en Merel en Arjan bij elkaar maar dat hebben we toch maar even veranderd… De scheidingswand tussen de helften van de hut liep echter niet helemaal door zodat je wel echt elk geluidje van de andere kamer kon horen. Maar verder waren het prima hutten dachten we nu nog…

Toen even snel omkleden en ons klaar maken voor het eerste uitstapje. Met de korjaal vaarden we naar een eilandje een eindje verderop. Daar konden we onder het genot van het mooie uitzicht genieten van de lunch: rijst, kip en kool. Daarna lekker even hangmatteren en zwemmen bij het zandstrandje even verderop. Daarna vaarden we terug en stapten we uit bij het Indianendorp Palumeu. We konden hier kennis maken met een stukje van het dorp en kregen cassavebrood met pepre watra (pepersoep) aangeboden: Bah!!! Zo kregen we alvast een eerste indruk van hoe de mensen hier leven en wonen. Daarna liepen we weer terug naar het toeristenkamp op Palumeu waar het al weer bijna tijd was voor het avondeten: aardappel, varkensvlees en olijvensalade.

Na het avondeten kregen we een informatieavond over het gebied waar we nu waren terecht gekomen en kregen we een filmpje te zien die opgenomen was in het dorp Palumeu. Daarna nog een tijdje met zn allen gekletst en ons bed opgezocht voor een regenachtige nacht…

En dat het ’s nachts regent is opzich niet zo erg maar wel als je dak lekt! En helemaal als dat dan net boven je hoofdkussen is… toch Arjan? Ik heb heerlijk geslapen en nergens last van gehad. De volgende dag mochten we eventueel nog verhuizen naar een andere hut, maar aangezien die hutten twee eenpersoons bedden hadden (en onze hut een tweepersoons en een eenpersoons) besloten we toch maar te blijven. De overige nachten heeft het gelukkig niet meer geregend.

De volgende ochtend weer vroeg op voor het ontbijt. Daarna vertrokken we met de korjaal om ergens bij het bos uit te stappen en de Potihill te beklimmen. Na een tocht van zo’n 3 km door de jungle kwamen we aan de voet van de heuvel. Onderweg helaas weinig wildlife gezien maar wel veel gehoord. En het leuke was dat Chapeau, onze gids, de verschillende vogelgeluiden ook goed kon herkennen! Dit keer wisten we dus in ieder geval welke vogels we gehoord hebben.

Natuurlijk begon het toen we vlakbij de voet van de berg kwamen te regenen… In het oerwoud merk je hier lang nog niets van door de dichte begroeiing maar uiteindelijk toch maar de poncho’s opgezocht. Toen we aan de beklimming begonnen was het gelukkig al weer snel droog maar de rotsheuvel was er wel wat glibberiger door geworden.

Al snel lette ik even niet goed op en bleef ik met mn voet achter een tak haken waardoor ik onderuit ging. Op een schaafwondje op mn hand na gelukkig niks opgelopen dus dat viel allemaal wel mee. En ik had jodium en pleisters bij me (na de val van Arjan op de Brownsberg was ik overal op voorbereid, al had ik het dit keer zelf nodig…) dus dat probleem was snel verholpen. Dus doorgelopen naar de top om daar te gaan genieten van het uitzicht. Helaas is de Potihill wat minder hoog dus het uitzicht was minder spectaculair als dat wat Merel en ik op de Voltzberg hadden gezien, maar toch ook zeker wel erg de moeite waard!

Na een half uurtje bijgekomen te zijn en genoten te hebben van het uitzicht was het tijd om weer naar beneden te gaan. Al glibberend en glijdend schuifelden we naar beneden maar dit keer bleef iedereen wel staan. Daarna weer de terugtocht door de jungle waarbij het halverwege weer ponchotijd werd. Bij de boot aangekomen was het echter weer droog waardoor we lekker terug konden varen naar ons kamp op Palumeu.

Daar stond de lunch al voor ons klaar: bami met kip en kouseband. Na de lunch gingen we pijl en boog schieten. Twee bewoners van het dorp Palumeu kwamen ons een uitleg geven waarna we het zelf ook mochten proberen. En dat viel niet mee! Die pijlen en bogen zijn ongeveer net zo groot als dat je zelf bent en je moet er erg veel kracht op zetten om de pijl af te schieten. Uiteindelijk heb ik toch een paar keer het bord geraakt maar de schijf die erop getekend was niet. Helaas! Maar het was wel erg leuk om te doen!

Daarna nog even genieten van het uitzicht bij het hangmattenkamp langs de Tapanohonirivier om ons vervolgens al weer richting het avondeten te begeven: macaroni, rundvlees en kool. Na het avondeten gingen we een nachtelijke boottocht over de rivier maken om op het water te genieten van de oerwoudgeluiden, de rust en de schitterende sterrenhemel. Na deze tocht hebben we ons bed maar eens snel opgezocht.

Zondag weer vroeg aan het ontbijt om vervolgens een boottocht richting verschillende stroomversnellingen te maken. Onderweg knalde je soms ook met de korjaal door de sula’s heen waarbij je erg nat kon worden…

In de buurt van de eerste stroomversnellingen, de Mabukasula’s, werd een hangmattenkamp opgeslagen zodat we de rest van de dag daar lekker konden relaxen en van het uitzicht konden genieten. Maar daar waren wij niet voor gekomen! Dus gingen we samen met de gids en nog één andere uit de groep eropuit voor een boswandeling van een uur. Daarna was het tijd voor de lunch: kip van de barbecue met gepofte aardappel en (voor de verandering) kool. Tsja, die kool begon toch wel een beetje saai te worden… Daarna zijn we nog even gaan zwemmen en vervolgens zijn we met de korjaal tot vlakbij de sula’s gevaren om een paar mooie foto’s en filmpjes te kunnen maken.

Vervolgens vaarden we door naar de volgende sula’s: de Mankodebakusula’s. Deze waren nog veel groter en heftiger als de vorigen. Ook zwemden hier anumara’s (of hoe je het ook mag schrijven… ik bedoel de grootste soort roofvissen die in Suriname voorkomen) waarop door de gids en de bootsman even flink gehengeld werd. En met succes! Binnen korte tijd hadden ze drie grote jongens gevangen. De piranha’s die we eerder hadden gezien vielen hierbij in het niet…

Vervolgens vaarden we weer terug naar het basiskamp om alles op te ruimen en in te laden. Vervolgens begonnen we aan de terugweg. Nu moesten we echter stroomopwaarts tegen de sula’s in… En daarvoor waren we toch echt te zwaar beladen! Dus na de eerste poging, waarbij iedereen al zeiknat werd en we vast kwamen te zitten, moest de helft van de groep uitstappen. Om op een paar rotsen midden in de rivier te wachten totdat de boot eroverheen was en ons aan de andere kant op kwam halen. Dus flink wat natte voeten later konden we weer instappen en verder varen richting Palumeu.

Daar konden we al vrij snel beginnen aan de avondmaaltijd: rijst, varkensvlees en weer eens de olijvensalade. Tsja, echt heel afwisselend was het eten dit weekend eigenlijk niet… Na het avondeten hebben we nog even met een groepje bij elkaar gezeten om het weekend te evalueren en het een en ander aan tips voor verbetering door te geven aan de medewerkers van het oord (en je raad het al, die hadden vooral betrekking op het eten) om vervolgens ons bed weer op te zoeken.

Maandag weer vroeg opstaan om onze tassen alvast in te pakken voordat we gingen ontbijten. Na het ontbijt wilden we namelijk nog een stukje gaan peddelen over de Tapanahonyrivier. Nou ja, we… Arjan durfde niet dus gingen Merel en ik het water op. Na wat overleg over onze tactiek gingen we voortvarend op weg en besloten we aan de overkant van de rivier te gaan varen omdat die kant nou eenmaal mooier was. Maar dat was misschien toch niet zo’n goed plan… Geen idee waar het mis ging, maar opeens hing onze boot heel erg scheef en toen was er geen redden meer aan… PLONS!!! Dus konden we met een volgelopen boot in de ene hand en een peddel in de andere hand proberen naar de oever te komen… Natuurlijk had Arjan het gezien en stond hij met het fototoestel in de aanslag. Dat is dus een flinke reportage geworden! Maar we waren blij dat we onze eigen camera’s toch maar niet meegenomen hadden…

Dus nog maar even snel droge kleren aantrekken voordat we aan een nieuwe tocht door het dorp Palumeu begonnen. Hier gingen we eerst even kijken bij het basisschooltje in het dorp. Vervolgens liepen we langs verschillende mensen die met hun werkzaamheden bezig waren. Zo hebben we indianen draagmanden zien vlechten, katoen zien spinnen, cassavebrood zien bakken, touw zijn maken en verschillende muzikanten gezien. Ook hebben we ons nog even bij een feestje van een jarige Indiaan gevoegd waar we twee Indiaanse alcoholische dranken (kasiri en samora) mochten uitproberen. Uiteindelijk kwamen we bij de ‘Mall’ van het dorp waar we souvenirtjes konden kopen, dus dat hebben we dan ook nog maar even gedaan.

Daarna gingen we terug naar het kamp voor onze laatste maaltijd. Rijst met bang bang (een vissoort) en ook waren de anumara’s die gisteren waren gevangen klaargemaakt. En ik moet zeggen, dat was best lekker! Ja, ik begin tegenwoordig zelfs al bijna een visliefhebber te worden…

Toen we de lunch eenmaal ophadden, landde het vliegtuig al snel en moesten we weer terug naar de stad. Gelukkig was het dit keer een stuk helderder en konden we dit keer wel genieten van het uitzicht over het oerwoud, het stuwmeer en de stad. Uiteindelijk dus weer een supergeslaagd weekend gehad!

Liefs, Karin en Arjan