De laatste 1,5 week in vogelvlucht

Het is alweer zo’n 1,5 week geleden dus ik vond het wel weer eens tijd worden voor een update. Dus bij deze weer een nieuw verslag van mijn belevenissen in en rond Paramaribo.

Ik zal eerst even beginnen met een stage-update. Toen ik vorige week vrijdag te horen kreeg dat mn begeleider nog lang niet tevreden was met mijn stageverslag ben ik maar weer hard aan het aanpassen gegaan zodat ik zo snel mogelijk weer een nieuwe versie kon inleveren. Ook heb ik er nog veel samen met Arjan naar gekeken om mijn Engels te verbeteren. Woensdag heb ik toen alweer een nieuwe versie ingeleverd die tot nu toe nog niet besproken is. Wel heb ik al te horen gekregen dat het mn begeleider eigenlijk ‘heel erg tegenviel’. Tsja, zo’n uitspraak geeft je weer moed zeg maar… Ik word al bijna een beetje hopeloos met betrekking tot mn verslag en heb dan ook langzamerhand wel een beetje genoeg van de stage. De komende drie weken verwacht ik dan ook nog wel nodig te hebben om continu heel veel verbeteringen aan mn verslag aan te brengen. Dan hoop ik het wel voordat ik hier weg ga af te ronden maar of dat gaat lukken… Ik doe mn best!

Verder ben ik vorige week zaterdag nog een keertje met Arjan wezen shoppen om de laatste souvenirs in te slaan die hij dan nog mee naar huis zou kunnen nemen. En dat is gelukt! Daarna zijn we nog een tijdje bij Hotel Torarica aan de waterkant gaan zitten om vervolgens naar de carnavalsoptocht van Paramaribo te gaan kijken. Want ook hier kennen ze carnaval. En de optocht was een succes hoor! Er was wel één loopgroep en drie praal(of misschien meer reclame)wagens. De optocht werd wel afgesloten door een zeer swingende fanfare. Het hoogtepunt van de optocht!

Zondag zijn we vroeg opgestaan om naar de vogelwedstrijden op het Onafhankelijkheidsplein te kijken. Dit keer waren we behoorlijk op tijd en waren er nog zeker zo’n 70 mannen met hun vogelkooitjes. Er zijn op het hele plein twee scheidsrechters te zien met krijtborden om scores bij te houden. Per tweetal gaan alle baasjes met hun vogeltjes dus de strijd 10 minuten lang aan. Tsja, zo kun je er een behoorlijk ochtendvullend programma van maken…

Na hier een tijdje rondgekeken te hebben zijn we nog even langs de rivier gaan zitten. Vervolgens zijn we naar Fort Zeelandia gegaan om een rondleiding te volgen. Ik had dit met mijn ouders ook al gedaan maar Arjan wilde het ook nog graag horen. En ook ik hoorde wel weer nieuwe dingen. De geschiedenis van het Fort blijft interessant en momenteel is het natuurlijk helemaal actueel met alle ophef rondom de decembermoorden (die op dit Fort hebben plaatsgevonden).

Vervolgens zijn we nog een rondje over de Kwattamarkt gelopen om vervolgens weer naar huis te gaan en nog wat aan verslagwerk te doen. Maandag stond, mede door het slechte weer, ook in het teken van de stage.

Dinsdag begon ook met stage. Daarna wilden Arjan en ik eigenlijk nog gaan zwemmen maar door de regen ging dat niet door. Daarom zijn we lekker optijd naar het centrum gegaan en hebben daar nog even geshopt. En weer met succes want allebei waren we weer wat kleding rijker! Daarna was het tijd voor ons afscheidsdiner… Dit wilden we eens lekker chique doen, dus zijn we naar het duurste restaurant van Paramaribo gegaan: De Waag. Uiteindelijk waren we zo’n 40 euro kwijt voor drie heerlijke gangen eten en allebei twee drankjes. Tsja, echt duur was het dus nog steeds niet… Maar het was wel heel erg lekker!!!

Woensdag was het dan zover… Na nog even naar stage te zijn gegaan ben ik op tijd naar huis gegaan om Arjan te helpen met het inpakken van zijn koffer. Het was voor hem de laatste dag. Na nog even met z’n vieren (Merel, Rochella, Arjan en ik) gegeten en gekletst te hebben was het tijd om naar het vliegveld te gaan. Ik had Arjans koffer en handbagage flink volgepropt met dingen die ik hier niet meer nodig had. Aangezien we hier geen weegschaal had was ik erg benieuwd hoe dat ging aflopen…

Zn koffer woog 22 kilo terwijl hij 25 mocht meenemen. Geen probleem dus! Maar toen kwam de vraag ‘En u handbagage?’. Die moest dus ook gewogen worden en was 3 kilo te zwaar… Dat compenseert elkaar mooi dacht ik? Maar nee hoor, zo werkte dat niet dus moesten we ter plekke nog even het nodige vanuit z’n handbagage in z’n koffer proppen die al zo vol zat… Uiteindelijk is het gelukt en mocht alles mee. Gelukkig is zijn jas niet gewogen want daarin zaten ook nog enkele kilootjes bagage denk ik zo…

Daarna was het voor mij dus de eerste nacht weer alleen. Maar een rustige nacht werd het niet! Na al het geknal rond oud en nieuw bleek nu het Chinese Nieuwjaar te beginnen… Er werden dus weer heel wat bombels afgeschoten en het was verre van rustig!

Donderdag weer een stagedag en daarna met Merel het centrum ingegaan. Een beetje geshopt (maar dit keer niks gekocht) en daarna hebben we eindelijk grietbanasoep (bananensoep) gegeten. Dat stond al heel lang op de planning maar we konden het steeds nergens vinden. Na alle moeite die we er voor gedaan hadden viel het helaas een beetje tegen… Het was goed te eten maar om het nou echt lekker te noemen…

Daarna weer een onrustige nacht gehad. Rond een uur of 4 werd ik wakker en hoorde ik wat geluidjes uit mn kast komen. Dus ik met mn zaklamp schijnen maar niets te zien. Te moe om op te staan maar verder gaan slapen en de volgende ochtend mn kast geïnspecteerd. En toen ik mn kleren eruit halen zag ik het. Nee he!!! Muizenkeutels!!! BAH!!! Ook Merel vond op haar kamer her en der de sporen van de muizen :-S Dus dat werd ’s middags goed schoonmaken en even langs de huurbazin om dit aan te geven. Daarna kreeg ik dus nog even op stage te horen dat mijn nieuwste verslagversie hard tegenviel dus vrijdag was echt een rotdag!

Zaterdag was het eindelijk weer eens lekker weer (de hele week erg veel regen gehad) en daar hebben we dus maar meteen gebruik van gemaakt. Lekker een dagje in en langs het zwembad. Heerlijk! Nog even een beetje bijkleuren voordat ik over een paar weken weer terug naar Nederland ga. Al is het tot nu toe meer rood dan bruin geworden… Maar hopelijk trekt dat nog wel weer een beetje bij!

Zondag was een lekker lui dagje. Beetje met foto’s prutsen, beetje lezen, beetje opruimen, enz. Niet echt spectaculair dus.

En dan is het nu weer maandag en beginnen we aan een nieuwe stageweek. Vandaag zullen we een deel van ons verslag weer bespreken en ik ben benieuwd wat er nu weer uitkomt… Ik hou jullie op de hoogte!

Liefs, Karin