Brownsberg

Weer een week voorbij dus weer een nieuwe update. Afgelopen woensdag zijn Arjan en ik voor de verandering weer eens naar het centrum geweest om wat te shoppen, tripjes te boeken en foto’s te maken. Na dit alles lekker uit eten geweest en vervolgens genoten van de zonsondergang aan de waterkade. Daarna nog wat nachtfoto’s gemaakt en Arjan heeft zich nog even om laten praten door een zwerver (volgens Arjan was hij erg sympathiek en had hij een goed verhaal. Ik vond hem gewoon net zo als alle andere zwervers... Sympathiek totdat je zegt dat ze niks van je krijgen... Maar zover is het dus bij deze niet gekomen).

Donderdag was het dan zover. Er was een nieuwe zuurstoftank dus we konden eindelijk weer proeven doen! Dus meteen een lange stagedag gehad. Daarna snel naar huis en lekker roti gegeten bij onze ‘vaste rotishop’. Want we moesten al weer snel klaar staan omdat we met zn vieren (Rochella, Merel, Arjan en ik) naar de film zouden gaan! Bioscopen kennen ze hier niet maar zo af en toe organiseert de Nederlandse ambassade een filmavond. En zo hebben we deze avond naar Zwartboek gekeken. Die film kenden we al wel maar hij blijft mooi. En het is leuk om eens te zien hoe zo’n filmavond er aan toe gaat. Al werden die harde rieten stoeltjes na een tijdje wel vervelend...

Vrijdag konden we weer proeven doen dus heb ik Arjan maar een dagje meegenomen naar de stage, zodat hij kon zien waar we de hele dag zo’n beetje verblijven en mee bezig zijn. Ook heb ik hem natuurlijk meteen even aan het werk gezet zodat ik een lekker rustig dagje had. Ideaal! Helaas bleek halverwege mijn tweede meting dat er toch weer iets niet goed was met het zuurstof want die stopte er opeens mee... En natuurlijk gebeurd dat net op een moment (rond 15.15) dat alle begeleiders al naar huis zijn!

Vrijdagavond maar op tijd naar bed gegaan want zaterdag stond er een dagje Brownsberg op het programma. En dat betekende om 5.30 de wekker zetten en om 6.15 de bus pakken. Om 7.00 vertrokken we (Rochella, Arjan en ik) namelijk vanaf hotel Krasnapolsky richting Brownsberg.

En daar stond ons meteen de eerste verrassing te wachten. Wij als drie toeristen kregen een chauffeur en drie(!) gidsen mee! Tsja, dat leek een beetje overdreven... Onderweg begon het al veel te regenen... Omdat het ook de dagen ervoor veel geregend had dachten we dat de bauxietweg wel erg slecht zou zijn maar dat viel nog hard mee. We hebben nog een kleine omweg gemaakt richting Savannegebied zodat we dat ook eens konden bekijken en een eindje verderop een koffie en thee stop gemaakt met loempia’s en baka bana’s (en dat om 8.30 ’s morgens...) Vervolgens reden we weer verder richting Brownsberg. De weg omhoog werd wel echt heel hard hobbelen en af en toe slippen door de blubber!

Vlak voordat we boven kwamen zagen we al een boskonijn (totaal anders als de schattige konijntjes die we in Nederland kennen) over de weg lopen en toen we uitstapten zagen we meteen heel veel trompetvogels, een paar powisi’s (ook een vogel) en weer een boskonijn. Na de nodige foto’s gemaakt te hebben van die beesten zijn we richting het plateau gelopen om van het uitzicht over het stuwmeer te genieten. Helaas was het erg grijs, grauw en mistig (ondertussen gelukkig wel droog) dus echt mooi was het uitzicht niet. Maar toch leuk om te zien.

Vervolgens liepen we via een bospaadje naar een ander uitzichtspunt. Op dit bospaadje kwamen we de eerste gifkikker tegen. Onze gids vond het leuk om een poging te doen om die beesten te vangen voordat we een foto konden maken. Dat lukte niet waardoor die beesten meteen een eind wegvluchtten... Tsja, en zo ging het ook bij de andere 5 kikkertjes (4 groene gifkikkers en een bruin kikkertje) die we die dag zagen dus geen kikkers op de foto gekregen...

Ook op het tweede uitzichtspunt weer even genoten van de blik op al het groen en het stuwmeer en weer de nodige foto’s gemaakt. Vervolgens zijn we begonnen aan onze tocht naar de watervallen. Het grappige bij de Brownsberg is dat je bovenop de berg begint aan je tocht. De heenweg naar de watervallen is dus de afdaling en op de terugweg krijg je het zwaarste gedeelte als je weer bult op moet.

Als eerste gingen we naar de Leoval. Onderweg hebben we over wel twee bomen uitleg gekregen omdat de gidsen veel meer bezig waren met elkaar als met ons... Tsja, die hadden ze dus net zo goed thuis kunnen laten! De Leoval was een mooie waterval waar je onder kon gaan staan maar dat heb ik maar niet gedaan omdat ik dat toch wel een beetje koud vond. Toch was het wel erg leuk om te zien! Bij de Leoval aangekomen hoorden we al dat we niet naar de Irenevallen zouden gaan omdat de weg daar naartoe nog steiler, verder en glibberiger was en blijkbaar dacht de gids niet dat we dat aan zouden kunnen. En dat terwijl de Irenevallen juist de mooiste vallen zijn er we nog alle tijd (het was ondertussen 11.30) hadden! Balen dus!!!

Daarna dus maar weer begonnen aan de terugweg die inderdaad wel wat zwaarder was als de heenweg. Kan toch wel merken dat mn conditie er hier niet beter op is geworden... De beklimming bestaat uit een soort trappen die je moet belopen maar alle treden zijn heel ongelijk en soms moet je een afstand van een klein metertje overbruggen. Mn lange benen kwamen dus wel van pas!

Om 12.30 waren we dan ook alweer bij het beginpunt van de tocht waar we nog aapjes hebben gezien (Pawikiaapjes ofzo? Weet de naam niet meer precies maar in ieder geval apen met hele dikke pluimstaarten) en brulapen hebben gehoord. Vervolgens konden we aanschuiven voor de lunch. Die was 17,50 srd werd ons verteld. Op zich best duur voor Surinaamse begrippen en echt een hoogstaande lunch was het nou ook weer niet... Nadat we het ophadden kregen we echter de rekening voor 20 srd per persoon! Daar hebben we dus maar even tegen geprotesteerd omdat ons wat anders verteld was. Toen vonden ze 17,50 ook wel goed.

Vervolgens stelde onze gids voor, omdat we nog een uur de tijd hadden, om nog naar een uitzicht te lopen. Tsja, als we er toch zijn laten we dan in ieder geval proberen om zoveel mogelijk te zien! Helaas viel het net toen we wilden gaan met bakken uit de hemel... Ook dat ging dus niet meer door :-S Dus bleven we nog maar een uurtje aan de tafels van de lunch zitten kletsen met zn drieen, terwijl de gidsen zich vermaakten met andere mensen, voordat we om 15.00 weer in de bus naar huis stapten.

Na weer flink hobbelend en slippend de berg afgekomen te zijn ging de rest erg snel. Om 17.15 waren we dan ook alweer terug in de stad (volgens de planning zouden we 19.00 terug zijn). Om de dag goed af te sluiten zijn Arjan en ik nog maar even aan de waterkant gaan zitten om wat te drinken.

Al met al klinkt het misschien allemaal erg negatief maar was ook de Brownsberg leuk om te zien. Ik vind alleen dat we te weinig gezien hebben en de meerwaarde van de gidsen was wel heel erg beperkt voor het geld wat je er voor betaald. We hadden beter een taxi kunnen zien te vinden ofzo en daar dan gewoon zelf rondlopen...

Zondag besloten we maar eens lekker uit te slapen! Dat werd wel weer eens tijd. Daarna hard aan de slag gegaan met mn stageverslag zodat ik vandaag weer een nieuwe versie kon inleveren. Dat was vandaag dan ook de planning maar helaas is onze begeleider ziek... Dus dat moet nog minimaal een dagje wachten. Het zuurstof leek wel weer te werken vandaag dus wel weer proeven gaan doen. Het werkt alleen niet optimaal dus ben benieuwd hoelang hij het volhoudt...

Ook kreeg ik zondag nog een hoopgevend SMSje dat zowel DS1 als DS2 van de handbal gewonnen hadden! Over de voetbaluitslag die er bij stond hebben we het maar even niet... Dus vandaag maar meteen even gekeken, en ja hoor, DS1 staat niet meer onderaan! Dat geeft weer vertrouwen in een toch nog enigszins positieve afloop van het seizoen als we in ieder geval degradatie kunnen ontlopen... Ga zo door dames! ;-)

Verder willen we deze week nog een keertje een Mall (winkelcentrum) bezoeken, misschien een keertje gaan zwemmen en beginnen we vrijdag weer aan ons nieuwe binnenlandavontuur naar het indianendorp Palumeu! We hebben het toch nog voor de aanbiedingsprijs gekregen. Ik heb er echt al weer heel erg veel zin in!!!

Oh ja, verder wil ik eens een paar opvallende berichten uit de kranten met jullie delen. Want soms blijft Suriname een apart land...

- HIV-patiente besmet 114 mannen. Dit deed ze uit wraak tegen haar ex-vriend omdat die haar besmet had. Tegen hem zelf kon ze geen wraak meer nemen omdat hij aan de gevolgen van het virus overleden was, dus daarom is ze zich in het uitgaansleven gaan storten en heel veel andere mannen gaan besmetten...
- Parlementarier vindt afbeelding van Surinaamse vlag op slippers niet kunnen. Hij vindt het niet waardig dat mensen met hun blote voetzolen op de vlag lopen dus vindt dat deze slippers uit de handel genomen moeten worden. Waarop een ander parlementslid reageerde hoe hij dan dacht over de handdoeken met Surinaamse vlag waar mensen echt niet alleen hun gezicht mee afdrogen...
- Verkeerde lijk gecremeerd in Nickerie. Hier kwamen mensen achter toen familieleden op een andere begrafenis afscheid kwamen nemen en het lijk niet herkenden als hun familielid. Het gecremeerde lijk had dus eigenlijk begraven moeten worden...

Vond ik wel een paar ‘grappige’ berichtjes om als speciale toevoeging aan het verhaal van vandaag toe te voegen. Maar nu ga ik echt maar eens een eind maken aan dit verhaal. Het is wel weer lang zat geworden...

Liefs, Karin en Arjan