Casino, shoppen en Colakreek

Afgelopen week is er weer een hoop gebeurd dus hier weer een update. Zo zijn we vorige week donderdag nog een keer met zn drieën een middagje wezen shoppen in het centrum van Paramaribo en is vooral Arjan weer het nodige aan kleding rijker. Na het shoppen hebben we gegeten bij een restaurantje aan de waterkade, maar het eten viel daar eigenlijk een beetje tegen.

Vrijdagavond zijn we naar het Princess Casino geweest. We hadden al veel gehoord over de casino’s van Paramaribo. Gratis entree, gratis drinken, gratis eten en gratis sigaretten (dat laatste vind ik dan weer minder belangrijk) dus wat wil je nog meer? Dus dat moesten we wel een keertje uitproberen.
Zo gezegd, zo gedaan. Het was echter wel zo dat je alleen gratis drinken kreeg als je aan het gokken was. En tsja, daar moest je natuurlijk wel voor betalen… Na een tijdje rondgelopen te hebben en bekeken te hebben wat er allemaal mogelijk was (dat bleek een klein beetje tegen te vallen. Er waren vooral heel veel gokkasten en daartussenin wat roulette, black jack en pokertafels) hebben we ons ook maar eens aan een potje black jack gewaagd. Nou ja, we… Merel en ik hebben Arjan het spits laten afbijten. En dat ging hem goed af! Na 10 minuten had hij zijn 40 srd (€10,-) inzet verdubbeld naar 80 srd! Tijd om weer even pauze te houden met het drankje wat we ondertussen gekregen hadden…

Daarna hebben Merel en ik ons ook aan een potje black jack gewaagd. Arjan en ik hebben zijn stapeltje fiches gedeeld en Merel heeft ook nog 20 srd ingezet. Helaas hadden we dit keer veel minder geluk want dit keer waren we na een kwartier bijna alles kwijt! Arjan heeft nog één muntje met een waarde van 5 srd bewaard als souvenirtje Tsja, het was dus echt beginnersgeluk…

Daarna begonnen we toch wel eens honger te krijgen. En dat kwam goed uit want het buffet was geopend. In de rij aanschuiven dus en genieten van een lekkere maaltijd met een drankje erbij. Daarna hadden we er wel weer genoeg van dus voor 20 srd per persoon (exclusief de vervoerskosten, daarvoor kwam er nog zo’n 7 srd per persoon bij) hadden we een leuke avond gehad en nog lekker gegeten en gedronken ook!

Zaterdag zijn Arjan en ik weer eens gaan shoppen in het centrum en weer het nodige ingeslagen. Die kilo’s die Arjan in zijn koffer nog overhad worden dus al aardig aangevuld… Maar dat gaat allemaal vast wel goed komen. Toen de rest van de dag lekker lui thuis gehangen en een beetje gelezen en nog wat verslagwerk gedaan. Helaas kwam Arjan er toen achter dat hij binnen een week een stempel voor zn visum had moeten halen en dat na 2 weken dus nog niet gedaan had (we dachten dat het binnen 30 dagen moest). Daar moesten we maandag dus maar even snel achteraan gaan!

Zondag weer vroeg op voor een dagje Colakreek. We dachten dat de bus naar Zanderij om 9.00 uit het centrum zou vertrekken dus ruim voor negenen stonden wij klaar bij de bussen. Daar hoorden we echter dat hij pas om 10.00 zou vertrekken dus eerst nog maar een tijdje genoten van het uitzicht aan de waterkant.

Om 10.00 de bus gepakt en een uurtje later kwamen we aan in Zanderij. Van daaruit was het nog 3 kilometer naar Colakreek dus dat vonden we lopend goed te doen. Na 5 minuten kwamen we echter al het bordje tegen ‘Colakreek 2 km’ dus het leek allemaal wel mee te vallen. Helaas duurde het daarna 25 minuten voordat we bij het bordje ‘1 km’ kwamen… De laatste kilometer hebben we ook nog eens 20 minuten over gedaan dus uiteindelijk 3 km in 50 minuten gelopen.

Op Colakreek, een recreatieplas die zijn naam dankt aan de colakleur van het water, hebben we lekker genoten van de rust en een beetje rondgekeken op het terrein. Op zich wel leuk om te zien maar heel erg spectaculair was het nou ook weer niet. Maar nu weten we tenminste wel waar de Surinamers vaak in het weekend vertoeven. Helaas was het een vrij regenachtige dag (en dat terwijl we bewust op zondag gingen omdat voor zondag de voorspellingen veel beter waren dan voor zaterdag) dus hebben we vooral veel onder een afdak gezeten. Al met al toch een gezellig dagje.

Om 15.00 zijn we weer terug gaan lopen omdat we in Zanderij nog even wat wilden eten bij een warung voordat we de bus terug pakten. Bovendien wisten we niet precies hoe laat de bus terug zou gaan (dat soort dingen kan nooit iemand precies vertellen) dus wilden we wel ruim op tijd zijn. Weer terug bij de busplaats bleek de warung dicht te zijn… En nu? Er bleek wel een andere bus te staan dus maar gevraagd of die toevallig naar Paramaribo ging. En ja hoor, dat ging hij. Het was echter wel een busje die door mensen ingehuurd was dus moesten we even met die mensen onderhandelen of we mee mochten en hoe duur het dan werd.

Na wat heen en weer gepraat mochten we met zn drieën voor 10 srd (de staatsbus was 1,60 per persoon, dus dat verschil viel nog wel mee, en het is sowieso niet duur voor een afstand van 50 km) mee. Dat scheelde dus weer een hoop wachten! Om 17.00 waren we dan ook al weer in Paramaribo. Thuis aangekomen maar weer eens wat te eten gehaald van de Chinees omdat iedereen te moe was om te koken. En vervolgens lekker vroeg naar bed gegaan.

Maandag weer begonnen met stage maar ondertussen is er nog steeds geen zuurstof en kunnen we dus ook nog steeds geen proeven doen… Ben benieuwd hoe lang dat nog gaat duren. Ook is Arjan maar eens naar de Vreemdelingendienst gegaan en onder begeleiding van de taxichauffeur (die kende de mensen van de Vreemdelingendienst) heeft hij zonder verdere vragen zijn stempel gekregen! We hebben ons dus voor niks druk lopen maken…

Dat was het wel weer wat ik nu te melden heb. Dus tot de verhalen van de volgende avonturen maar weer! Komend weekend gaan Arjan en ik een dagje naar Brownsberg dus ook daar zullen we wel weer het nodige beleven. Ik hou jullie op de hoogte!

Liefs, Karin