Weekendje Anaula

We zijn weer een binnenland avontuur rijker dus tijd voor een nieuw verslag. Afgelopen weekend (4 t/m 7 januari) ben ik met Arjan naar Anaula geweest. Dit is een eiland in de Surinamerivier, iets onder het stuwmeer.

Vrijdag 4 januari was het vroeg opstaan om met de bus naar het centrum te gaan. Daar zouden we met een bus opgepikt worden waarmee we naar Anaula gebracht werden. In de bus ontmoetten we onze andere reisgenoten. In totaal gingen we met 14 toeristen, een gids en de chauffeur op weg.

Na een half uurtje rijden werd het tijd voor de eerste stop bij het Clarence Seedorf sportcomplex. We konden alleen de buitenkant bekijken maar toch wel leuk om even te zien. Na hier even rondgekeken te hebben reden we nog een paar minuten verder om bij een klein restaurantje tegenover de fabrieken van Suralco (Surinaamse aluminium compagnie) een koffie en thee pauze te houden. Daarna konden we gaan hobbelen over de bauxietwegen om onze reis te vervolgen.

Na twee uurtjes hobbelen en door elkaar geschud te worden was het tijd voor de volgende stop in Brownsweg. Dit is een klein transmigratiedorpje (mensen die hebben moeten verhuizen toen het stuwmeer aangelegd werd waarbij veel dorpjes onder water werden gezet en de inwoners dus een andere plaats moesten zoeken om hun dorp op te bouwen) waar we wat gedronken hebben en wat Surinaamse hapjes kregen.

Daarna werd het tijd om nog twee uur verder te hobbelen waarna we in Atjoni aankwamen. Hier werd de bus uitgeladen en werd de bagage overgeplaatst in de korjaal (klein bootje) waarmee we naar Anaula zouden varen. In Atjoni konden we ook nog even wat drinken en wat rondlopen voordat we verder gingen.

Tijdens de bootreis konden we al volop genieten van alle mooie natuur om ons heen. En halverwege de reis zagen we ook al het eerste spectaculaire dier van dit weekend: een slang! En dit keer geen kleintje zoals we langs de Kwattaweg in Paramaribo maar een boa constrictor van een paar meter lang (denk ik tenminste, hij lag flink opgerold waardoor het een beetje lastig schatten was) en een diameter van een centimeter of 20. Maar volgens de gids was het wel een kleintje…

Vervolgens kwamen we rond 15.30 aan op Anaula en werden eerst de lodges verdeeld. Ieder stel kreeg zijn eigen lodge. Dit was wel heel wat luxer als dat ik gewend was. We hadden een eigen huisje (het was een twee-onder-een-kap maar de andere helft stond leeg) met een tweepersoons en een éénpersoons bed en eigen douche en toilet. Ideaal dus!

Na het dumpen van de spullen was het tijd voor een late lunch. En dat begon al meteen goed! Rijst met vissteak en oker. Lekker! Tsja, ik lust tegenwoordig echt vis geloof ik… Al was het wel jammer van al die graten! Daarna snel de zwemspullen aan om nog even te gaan zwemmen in de sula’s om de bocht van het eiland. Ik vond het ondertussen al een beetje te koud dus heb het bij pootje baden gehouden maar Arjan heeft zich heerlijk uit kunnen leven in de stroomversnellingen. Al ging hij wel heel optimistisch het water in wat hij meteen moest bekopen met een flinke glijpartij… Welkom in de Surinamerivier!

Na hier een tijdje genoten te hebben van de natuur en het water werd het tijd om weer naar het eiland te gaan. Daar stond, slechts een paar uurtjes na de lunch, al weer het avondeten op het programma. Een lekkere cassavesoep. Na het avondeten nog een tijdje gezellig gekletst en daarna onze lodge maar eens opgezocht.

Zaterdag was het weer vroeg opstaan om de aapjes te voeren! Nou ja, dit hield in dat er ergens bananen neergelegd werden en dat je dan kon wachten tot de aapjes ze kwamen halen. De beesten waren hier een stuk schuwer dan op de Raleighvallen, maar toch erg leuk om de doodshoofdaapjes en kapucijneraapjes te zien. Daarna was het tijd voor een lekker ontbijt waarna we begonnen aan een boswandeling door de jungle op het eiland zelf. Onderweg weer veel uitleg gekregen over de verschillende bomen en planten in de jungle en waar ze allemaal voor gebruikt worden. Ook nog even een fotootje gemaakt op de liefdesliaan (als je als vrouw hier op ging zitten en je vriend/man kwam spontaan naast je zitten dan betekende dat veel goeds voor de toekomst van je relatie. Maar ja, na het horen van dat verhaal is elke man natuurlijk wel enthousiast…) en genoten van het uitzicht vanaf elke punt van het eiland.

Na de boswandeling van 2,5 uur was het al weer tijd voor de lunch. Nasi, kip en sopropo. Weer erg lekker al is sopropo (een bittere groente) nog steeds niet mijn favoriet. Na de lunch konden we nog even een uurtje relaxen waarna we weer de boot in moesten om een ander vakantieoord te bezoeken (genaamd ‘Mimi-mo wat ‘herinner mij’ betekend). Hier even over het oord rondgelopen en ook in de sula’s bij dit eiland gezwommen. De sula’s zagen er hier niet heel sterk stromend uit maar dat waren ze zeker wel! Het koste dan ook behoorlijk wat kracht om er tegenin te zwemmen maar uiteindelijk wel heerlijk genoten van de stroming van het water!

Na het zwemmen in deze stromen gingen we weer terug naar het eiland waar een heerlijke barbecue op het programma stond. Heerlijke gemarineerde kip, karbonaadjes, barbecueworst en drie soorten salades. Smullen dus! Na de barbecue kwam er nog een verrassing omdat een van onze medereizigers de volgende dag jarig zou zijn. Er was dus taart meegenomen die nu vast aangesneden werd. Ondanks dat iedereen al behoorlijk vol zat van al het eten kon dit er ook nog wel bij.

Daarna was het tijd voor de kaaimannentocht. In het donker gingen we de boot aan op jacht om kaaimannen te spotten. Onvoorstelbaar dat de bootsman die boot in het donker zonder al te veel problemen door alle stroomversnellingen en tussen alle rotsen door kan leiden! En we zaten nog geen vijf minuten in de boot of we zagen er al één in volle glorie op een rots zitten! Schitterende rood oplichtende ogen in het zaklamp licht en ook de rest van de kaaiman was erg leuk om te zien. Helaas was het in het donker wel erg moeilijk foto’s maken… Tijdens de rest van de tocht hebben we nog wel heel veel oplichtende ogen en af en toe een kopje gezien, maar helaas zwommen al deze kaaimannen snel weg toen we ze gespot hadden. Ook hebben we nog genoten van de schitterende sterrenhemel die we vanuit de boot konden aanschouwen!

Na de kaaimannentocht was het tijd om, na nog even nagekletst te hebben, ons bed op te zoeken. Want we hadden zondag nog een drukke dag op het programma staan. Zondag begonnen we na het ontbijt met een bezoek aan New Aurora (gelukkig was het precies op tijd droog zodat we van de ochtendbui weinig last hebben gehad). Dit is een marrondorp aan de Surinamerivier die vergroeid is met nog twee andere dorpen die we ook bezocht hebben. Hier hebben we uitgebreid rondgekeken, heel veel enthousiaste kinderen die dolgraag op de foto wilden gefotografeerd, de kerk bezichtigd en het medisch centrum bekeken. Erg leuk om te zien allemaal! Na dit bezoek gingen we weer terug naar Anaula voor de lunch die wederom smullen was! Daarna hebben we nog even lekker een uurtje gerelaxed vanuit een hangmat met het schitterende uitzicht over de rivier.

Daarna was het weer tijd voor onze volgende boottocht richting de Apressina sula’s. Dit zijn erg grote en sterk stromende sula’s. Ook hier hebben we weer genoten van het schitterende uitzicht en heerlijk in de stroming gezeten. Helaas begon het op de terugweg naar Anaula wel te regenen. De regenjassen hielden een hele hoop tegen maar toch werd je er wel behoorlijk koud van! Bij terugkomst op Anaula had ik dan ook wel behoefte aan een warme douche maar helaas kennen ze die hier niet… Dus maar proberen op te warmen met een kop hete thee, terwijl Arjan gewoon verder ging zwemmen in de regen…

Toen weer genoten van een heerlijke avondmaaltijd waarna er een culturele avond op het programma stond. Zes vrouwen en een man van New Aurora kwamen naar Anaula om een optreden te geven van traditionele muziek en dans. Ondanks dat ze in het begin nogal verlegen leken te zijn, kwamen ze na een tijdje wel wat meer los. Toen werd er ook steeds meer vliegensvlug voetenwerk in de strijd gegooid en werden de heupen ook steeds soepeler. Toen de sfeer er eindelijk een beetje in kwam (na ongeveer drie kwartier) en de vrouwen het publiek wat meer bij hun show betrokken zat het er al weer op en werden de vrouwen weer teruggebracht naar New Aurora. Tsja, het was op zich leuk om te zien maar echt spectaculair was deze show niet.

Na de show stond er echter nog wat op het programma. Het was baka bana night!!! En dat is dus smullen. Baka bana (gebakken banaan) is nou eenmaal een van de specialiteiten in Suriname waar je volgens mij nooit genoeg van krijgt. Ondanks het ondertussen al vrij late tijdstip, de vermoeidheid en het gebrek aan honger ben ik dus toch nog maar even opgebleven om de baka bana’s af te wachten. Jammie!

Toen toch maar weer eens naar bed gegaan en als een blok in slaap gevallen. De volgende ochtend eerst weer genoten van een lekker ontbijt om vervolgens de tassen maar vast weer in te pakken. Daarna konden we kiezen wat we nog wilden doen: een kostgrondje (soort moestuin) bezoeken of een houtzagerij bezoeken. Ons leek de houtzagerij leuker dus zijn we daar naar toe gegaan. Tijdens de bootreis hier naartoe kwamen we de slang die we vrijdag al hadden gezien ook weer tegen. Alleen was hij ondertussen dood, , verkleurd en opgezwollen. Waarschijnlijk was hij doodgeschoten omdat de bosnegers (marrons) doodsbang voor slangen zijn. Maar vervolgens laten ze hem wel gewoon in de rivier liggen.

Na een flinke klauterpartij door de modder om op de oever te komen en een wandeling door het zeer dicht beboste oerwoud kwamen we bij de houtzagerij. Deze bleek niet meer als een mobiele machine te zijn die werd geplaatst op de plek waar een boom omgezaagd werd. Vervolgens werden alle planken op een aanhanger van een tractortje opgestapeld en naar het water gereden. Maar toch wel leuk om te zien hoe mannen hier aan het werk waren. Ondertussen ook nog een paar grote knalblauwe vlinders gezien (die nog steeds onmogelijk blijken om op de foto te zetten) en genoten van al het groen.

Vervolgens werd het al weer tijd voor de laatste lunch op Anaula, waarna de mensen die met het vliegtuig naar huis gingen richting het vliegveld vertrokken. De rest van de groep, waaronder wij, bleven nog even achter en konden nog een uurtje van al het moois op en rond het eiland genieten.

Om 15.30 was het voor ons echter ook tijd om te vertrekken en gingen we met de boot weer naar Atjoni. Onderweg kregen we nog een flinke bui over ons heen maar door de regenjassen zijn we redelijk droog aangekomen. Op Atjoni stond de bus, die helemaal afgeladen was met allemaal planten, al op ons te wachten. Eerst moesten alle planten dus nog uit de boot gehaald worden voordat we verder konden. Om 17.00 konden we met de bus verder reizen en konden we weer flink gaan hobbelen (de weg was nog een stuk slechter als op de heenweg) richting Brownsweg. Hier hebben we weer even een korte stop gehouden waarna we verder konden richting Paramaribo. Uiteindelijk waren we om 21.00 moe maar voldaan thuis.

Helaas niet lang de tijd gehad om na te genieten van de reis. Dinsdag ging de wekker weer vroeg om richting stage te vertrekken. Daar zouden we weer proeven gaan doen. Dus alles netjes voorbereid maar op het moment dat we wilden starten bleek het zuurstofvat gelekt te hebben en was er dus niks meer… Tsja, konden we alles meteen weer opruimen en waarschijnlijk komt er vrijdag pas een nieuwe voorraad zuurstof. Nog wel even de laatste versie van het verslag besproken dus daar kunnen we weer even mee voor uit. Ook bleek de directeur jarig te zijn dus hebben we nog even genoten van een uitgebreide traktatie van gevulde bara’s, loempia’s, chips en meer lekkere Surinaamse lekkernijen!

Ook werd het dinsdag tijd om het bed op onze kamer te vervangen. Want de oude waren de planken doorgezakt! En nee, dat was niet onze schuld! Dat was al gebeurd toen Luc en Merel nog op onze kamer sliepen dus wij zijn onschuldig!!! Nu kunnen we in ieder geval weer lekker in een nieuw bed slapen en terugdromen naar onze avonturen in Anaula… En ondertussen zijn we al druk plannen aan het maken voor onze volgende tripjes!

Karin en Arjan