de eerste culturele uitspattingen

Hier weer een nieuwe update vanuit Paramaribo. Nadat Merel en ik de eerste twee dagen gebruikt hadden om wat belangrijke dingen te regelen, zijn we donderdag begonnen met het toeristische deeltje van ons tripje. Met het busje zijn we voor 1 SRD (ong €0,30) naar het centrum gegaan. Daar hebben we langs de waterkant gelopen, langs Fort Zeelandia, de Palmentuin, het onafhankelijkheidsplein, het presidentieel paleis en het centrum. In het centrum even een Surinaamse SIM-kaart aangeschaft. Ik heb mn Nederlandse nummer ook nog in een telefoon zitten, dus SMS-en kun je gewoon op dat nummer blijven doen.
In de rij voor de SIM-kaart kwamen we Marjolein tegen, een Nederlands meisje wat we in de bus van het vliegtuig naar Paramaribo tegenkwamen die hier ook stage gaat lopen. Dus vervolgens zijn we met zn drieën verder gelopen, hebben we wat gegeten en gedronken, heb ik nog even een klamboe aangeschaft en zijn we even naar de kamer van Marjolein gegaan, die midden in het centrum haar intrek heeft genomen. Hier ook nog even gebruik gemaakt van haar internetverbinding door enkele mensen wat foto’s toe te sturen maar ik betwijfel alleen of dat gelukt is…
Daarna weer naar huis en genoten van onze eerste echte Surinaamse maaltijd. Na wat misverstanden bleek dat Rochella, ons huisgenootje, rijst met kouseband gekookt had. Ja pap, het is best een aanrader, over een tijdje moet je ook maar eens rijst met kouseband uit het Surinaamse land gaan eten! Tijdens het eten waren we erg blij dat we binnen zaten omdat we de eerste tropische stortbui meemaakten. En dat ging hard!!! Maar het was wel even heerlijk verkoelend na een hele dag buiten lopen. Ook het huisje koelde namelijk snel een beetje af. De eerste nacht dat ik mn ventilator niet nodig had. Helaas had ik nog wel steeds last van al die muggen aangezien ik er achter kwam dat ik de klamboe bij Marjolein had laten liggen… Begin dus al een aardig berglandschap op armen en benen te creëren…

De volgende dag hadden we gelukkig weer met Marjolein afgesproken en kreeg ik dus mn klamboe weer. We gingen met zn drieën naar de vreemdelingendienst om ons visum te verlengen. Best spannend, aangezien ik een visum voor 2 maanden in Nederland had gekregen, en Merel en Marjolein allebei voor 6 maanden. Tsja, wat zou dat nou weer opleveren… Maar zonder enige op of aanmerking kregen we alle drie het visum voor zolang we het nodig hebben, dus alle zorgen voor niks, en ik was nu juist veel goedkoper uitgeweest! Alleen blijk ik een single entry visum te hebben en de anderen een Multi entry. Dus ik ben ‘verplicht’ om de komende vijf maanden binnen de landsgrenzen te blijven. Maar het was dan wel weer 43 euro goedkoper!
Nadat dit geregeld was met de taxi richting de cultuurtuin gegaan. Wat een wegmaniak was die chauffeur zeg! Ik heb ondertussen allang besloten dat ik hier mn rijbewijs echt niet ga gebruiken, want iedereen lijkt maar wat te doen. Zelfs het oversteken van de straat kan soms al doodeng zijn, laat staan om er tussen te rijden.
De cultuurtuin bleek vanuit de taxi niet echt spectaculair. De cultuurtuin is een aparte wijk in Paramaribo waar de omgeving heel anders is als in het centrum bijvoorbeeld. Dat klopt ook wel, maar vanuit de taxi hadden we hier wel weer genoeg van gezien. Onderweg ook nog het stadion van Clarence Seedorf (ik denk tenminste dat dat dit stadion was) gezien, en dat was van de buitenkant ook weinig spectaculair. Daarom maar doorgegaan naar de Paramaribo Zoo. Gelukkig hoefden we hier geen entree te betalen want dat was het ook zeker niet waard! Een paar beesten in veels te kleine hokken en zelfs hokken waar dode beesten in zaten… Erg zielig allemaal! Dus dit is geen aanrader voor anderen om te gaan bezoeken!

Nadat we hier uitgekeken waren maar weer richting het centrum gegaan en daar nog even gaan shoppen. Nieuwe tas aangeschaft, meteen maar nieuw beltegoed meegenomen nu we toch in de buurt waren, diskette gekocht aangezien ze geen USB in het internetcafé hebben en dan kan ik deze verhalen ook vast op mn laptop typen. Had stille hoop er ook wat foto’s op te kunnen zetten, maar er kan welgeteld 1 foto op een floppy dus dat schiet niet echt op… Ook nog een poging gedaan fietsen te huren maar die waren niet meer op voorraad. Maar zodra ze er zijn worden we gebeld en kunnen we voor 25 euro per maand per persoon fietsen huren. Toen dus maar weer met de bus naar huis gegaan en zelf proberen wat Surinaams te kijken. De Sopropo (of zoiets was het in ieder geval) was wel heel erg bitter dus grotendeels weggegooid. Maar de vulling en de rijst waren wel goed te eten. De volgende keer moeten we dit dus maar op een andere manier klaar maken.
Na het koken eigenlijk niet zo veel meer gedaan omdat het al vrij laat was (als je blikjes koopt voor het koken maar je hebt geen blikopener, dan kan het erg lang duren voordat het een beetje opschiet). Dus mn klamboe opgehangen, nog wat gelezen en vrij snel mn nest in gedoken. Heerlijk rustig zonder het gezoem van muggen om me heen in slaap gevallen…

Vandaag is het tot nu toe een lekker luierdagje. Boekje uitgelezen, beetje laptopperen en verder vrij weinig. Kwam er net achter dat er hier wel een draadloos netwerk in de buurt is maar die is beveiligd. Dus kan helaas niet internetten hier Misschien maar eens vragen of dat netwerk toevallig van de apotheek is en of wij daar niet misschien een wachtwoord van kunnen krijgen… Het is het proberen waard natuurlijk.
Verder voor vandaag en morgen nog weinig plannen. Op zondag schijnen er ergens in Paramaribo altijd de nodige festiviteiten te zijn, dus als we er nog achter komen waar dat precies is gaan we daar misschien kijken. En vanavond is er een feest in Lelydorp (net buiten Paramaribo) waar we misschien naar toe wilden. Maar dit bleek uitverkocht maar misschien kon er toch nog weer wat geregeld worden ofzo… Nou ja, we wachten wel weer af!

En dan in ieder geval maandag beginnen met de stage. Ben erg benieuwd hoe dat wordt en hoop in ieder geval ook heel hard dat ze daar een beetje fatsoenlijke computers met internetverbinding en USB aansluiting hebben… Ik hou jullie weer op de hoogte!

Liefs, Karin