White Beach en Srefidensi

Nadat ik donderdag in mn eentje verjaardag heb gevierd hebben we vrijdag weer de laatste stagedag van de week doorstaan. Dit was voor ons weer een literatuur- en verslagdag. Het was echter behoorlijk druk, en daardoor rumoerig, op het lab waardoor echt goed concentreren niet helemaal lukte. Ondanks dat toch nog redelijk opgeschoten en met een goed gevoel aan het weekend begonnen.

Het weekend begon met shoppen in het centrum van Paramaribo met mn moeder en Merel. We vonden het ook wel eens tijd om in de Sinterklaasstemming te komen dus hebben we maar een zak pepernoten gekocht, jammie! Verder weinig aangeschaft maar wel gezellig rondgelopen.

Om 18.00 kwam mn vader ook in het centrum en zijn we samen met een busje verder gegaan naar Blauwgrond. Dat is een wijk in Paramaribo die zn naam te danken heeft aan de grond die een blauwe gloed schijnt te hebben (het viel me eerlijk gezegd niet echt op…) Daar nog even rondgewandeld om vervolgens een restaurantje uit te zoeken. In Blauwgrond zitten heel veel warungs (Javaanse restaurantjes) bij elkaar waar je voor niet al te veel geld lekker kunt eten. Dat hebben we dan ook zeker gedaan!

Zaterdag zouden we met zn vieren een fietstocht naar Nieuw Amsterdam (oud fort en tegenwoordig open lucht museum) gaan maken. Omdat mn moeder zich echter niet helemaal lekker voelde is dit op het laatste moment afgeblazen en hebben Merel en ik ons aangesloten bij een studentenfietstocht. Hier hadden we vrijdagavond bericht over gekregen. Voor 10 srd (€2,50) gingen we op de fiets naar Domburg en voor nog eens 10 srd extra werden we met auto’s naar White Beach gebracht. Dat leek ons wel de moeite waard!

En dat was het zeker! Met een groep van ongeveer 40 studenten, een paar begeleiders op de fiets en drie auto’s vertrokken we om 8.00 (was ons doorgegeven dat we 7.00 vertrokken maar dat was uiteraard Surinaamse tijd…) vanaf onze stage. Eerst door het drukke Paramaribo heen, maar dat gaf weinig problemen. Als we kruisingen over moesten gingen de begeleidende auto’s gewoon even midden op de kruising stil staan zodat wij allemaal door konden fietsen! Ideaal voor ons, maar het leverde uiteraard wel heeeeeel veeeeeeel getoeter op!

Omdat fietsen in Suriname nou eenmaal minder populair is als in Nederland ging het niet echt snel. Er zaten duidelijk wat mensen bij die normaal nooit fietsen en dus moesten we om de paar kilometer stil gaan staan zodat de groep weer bij elkaar kon komen. Bovendien werd er ook regelmatig gestopt om eten en drinken uit te delen. Zo’n 2,5 uur later, en 26 km verder, kwamen we aan in Domburg. Daar even rondgekeken en voor we het in de gaten hadden stond er een uitgebreide lunch voor ons klaar (bami, groentes, kippenbouten, sausjes, enz). Na de lunch konden degenen die er interesse voor hadden mee naar White Beach. En dat hadden de meesten wel!

Dertig studenten die meegingen werden in 3 auto’s geladen (met zn allen in de laadbak van een pick-up truck heeft wel wat!) en naar White Beach gereden. Dit is, de naam zegt het al, een stuk wit strand aan een afgezet stuk rivier waar je dus kunt zwemmen. Het strand is verder wat gezelliger gemaakt met leuke hutjes, palmbomen, een steiger en mogelijkheden tot waterfietsen en een ritje op de waterscooter. Hier hebben we zo’n 3 uurtjes rondgelopen waarna we weer in de laadbak terug naar Domburg gingen.

In Domburg stond alweer een maaltijd voor ons klaar (wel ongeveer hetzelfde als ’s middags, maar het was toch allemaal wel erg luxe en uitgebreid voor die 10 srd!) waarna we weer op de fiets terug naar Paramaribo vertrokken. Ondertussen was het al bijna half 6 en begonnen we ons al zorgen te maken of de lichten op onze fietsen wel werkten… We hadden niet verwacht zo laat thuis te zijn!

Merel bleek een werkend voorlicht te hebben en mijn lampen deden het helemaal niet… Zolang we in de groep fietsten op zich nog wel te doen al waren sommige gaten in het wegdek wel heel lastig zichtbaar zonder voorlicht! Om 19.30 kwamen we weer aan op onze stage en maakten we ons toch wel een beetje zorgen hoe we met zn tweeën, met één werkend voorlicht, langs die drukke Kwattaweg naar huis moesten komen… Maar dat was geen probleem! De fietsen werden in de laadbak van de pick-up gegooid en we werden keurig thuis afgeleverd!

Zondag was het weer vroeg op omdat we op tijd in het centrum wilden zijn voor de parade en het defilé van Onafhankelijkheidsdag. Suriname was die dag 32 jaar onafhankelijk van Nederland en dit wordt elk jaar groots gevierd. Dus dat wilden we meemaken!

Om 8.00 zaten we dus alweer in de bus op weg naar het centrum. We gingen eerst naar het onafhankelijkheidsplein om de parade en het defile te bekijken. Alle militaire en politiekorpsen waren opgetrommeld om al marcherend over het plein te trekken. Op zich leuk om te zijn al was het wel een beetje langdradig toen alle hoge piefen één voor één naar het podium werden geleid… Uiteindelijk ook president Venitiaan nog een rondje zien lopen (je kon hem ook nog een handje gaan geven maar daar moest je kaartjes voor kopen en daar hadden we niet zo’n zin in). Toen het afgelopen was werd het tijd voor wat verkoeling! We hadden al verschillende Surinamers flauw zien vallen door de hitte, laat staan hoe dat was voor Nederlanders die niets gewend zijn!

Dus werd het tijd om eens een beker schaafijs uit te proberen (een Surinaamse versnapering). Het is inderdaad een beker met geschaafd ijs waar ze dan wat smaakstoffen overheen gooien. Het was in ieder geval best lekker!

Daarna richting palmentuin om eens te kijken wat daar allemaal gebeurde. Daar waren heel veel kraampjes met vooral veel eten en drinken, maar ook bijvoorbeeld sieraden, houtsnijwerken, Suriname producten en speelgoed. Een soort braderie idee dus. Hier kregen we ook nog ongevraagd een Surinaamse vlag op onze arm geschilderd (en er dan achteraf wel geld voor vragen!) en hebben we weer eens een nieuw Surinaams gerecht uitgeprobeerd: Heri heri :)

Na nog wat dingen gedaan te hebben zijn we via de waterkant weer teruggelopen, waar ook nog heel veel van dezelfde soort kraampjes stonden, en hebben we maar weer de bus richting huis gepakt. Moe maar voldaan van toch nog weer een intensief weekend vroeg naar bed gegaan.

En nu weer aan een nieuwe stageweek begonnen. Nog een paar middagen leuke dingen doen met mn ouders voordat ik ze donderdag weer moet uitzwaaien. En dan gaan we vrijdag de meest heftige excursie doen (denk ik) die we hier zullen gaan doen: Parachutespringen!!! Ben al heel erg benieuwd hoe dat wordt…

Ik hou jullie op de hoogte!

Liefs, Karin